дапаўня́льны, ‑ая, ‑ае.

Які выконвае ролю дапаўнення. Дапаўняльны сказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дарава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які можна дараваць, прабачыць. Даравальны ўчынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даста́ўшчык, ‑а, м.

Работнік, які займаецца дастаўкай чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вузкаспецыялізава́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае вузкую спецыялізацыю. Вузкаспецыялізаваная гаспадарка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вузлавяза́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вязання вузлоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вушні́к, ‑а, м.

Разм. Урач, які лечыць хваробы вуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выдаве́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да выдавецтва, выдаўца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выдзіма́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца выдзіманнем шкляных вырабаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выка́знікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да выказніка; прэдыкатыўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выкліко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для выклікаў. Выкліковая кнопка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)