Verbum

ціхо́ня, -і, ДМ -ю, Т -ем, м.; ДМ -і, Т -яй (-яю), ж., мн. -і, -хо́нь.

Ціхі, лагодны чалавек.

Ціхонем прыкінуўся.

паршы́вец, -ы́ўца, мн. -ы́ўцы, -ы́ўцаў, м. (разм.).

Дрэнны, паршывы (у 2 знач.) чалавек, нягоднік.

|| ж. паршы́ўка, -і, ДМ -ы́ўцы, мн. -ы́ўкі, -ы́вак.

перасяле́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Чалавек, які перасяліўся ці перасяляецца на новае месца.

|| ж. перасяле́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

салапя́ка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -пя́цы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -пя́к (разм., зневаж.).

Разява, неарганізаваны чалавек.

свято́ша, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -то́ш (іран.).

Прытворна-набожны чалавек; ханжа.

ске́птык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Прыхільнік скептыцызму (у 1 знач.).

2. Чалавек, які ва ўсім сумняваецца, да ўсяго адносіцца з недаверам.

смяро́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які асуджаны на смерць, прыгавораны да пакарання смерцю.

Камера смяротнікаў.

|| ж. смяро́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

нагля́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які за кім-, чым-н. наглядае.

|| ж. нагля́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. нагля́дчыцкі, -ая, -ае.

нелюдзі́мы, -ая, -ае.

1. Пануры, дзіклівы, які пазбягае людзей, аддае перавагу адзіноце.

Н. чалавек.

2. Бязлюдны, пустынны.

Н. лес.

|| наз. нелюдзі́масць, -і, ж.

няўжы́ўчывы, -ая, -ае.

Які дрэнна ўжываецца, ладзіць з іншымі людзьмі, а таксама ўласцівы такому чалавеку.

Н. чалавек.

Н. характар.

|| наз. няўжы́ўчывасць, -і, ж.