нявы́трыманы, ‑ая, ‑ае.
1. Які не мае дастатковай вытрымкі. Кацельшчык Мікалай Фёдаравіч — чалавек нявытрыманы, часам занадта рэзкі. Кірэйчык.
2. Які адступае ад прынятых прынцыпаў; непаслядоўны. Нявытрыманы стыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
о́рдэрны 1, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да ордэра 1. Ордэрная выдача.
о́рдэрны 2, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да ордэра 2. Ордэрная форма архітэктурнага ансамбля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ператле́лы, ‑ая, ‑ае.
1. Які сапсаваўся ад тлення; перагнілы. На некаторых [загонах] з мінулага года валяўся непрыбраны ператлелы бульбоўнік. Мележ.
2. Які ператлеў, згарэў без полымя. Ператлелае вуголле.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пі́сарскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да пісара, уласцівы пісару. Усю ж работу па воласці вёў яго памочнік, Дубейка, які ўжо лічыўся кандыдатам на пісарскую пасаду. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пленэ́рны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да пленэру.
•••
Пленэрны жывапіс — жывапіс, які імкнецца да перадачы натуральнага асвятлення і паветранага асяроддзя, рэальных адценняў колеру, што назіраюцца ў прыродзе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
крамянёвы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да крэменю (у 1 знач.). Крамянёвая глыба. // Зроблены з крэменю. Крамянёвыя прылады першабытнага чалавека. // Які дзейнічае з дапамогай крэменю. Крамянёвая стрэльба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
развадны́, ‑ая, ‑ое.
1. Які прызначаецца, служыць для разводкі (у 1 знач.). Развадны ключ (для разводкі пілы).
2. Такі, які можна развесці (у 2 знач.). Развадны мост.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раздурэ́лы, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1. Які раздурэў, развесяліўся. [Рыпіна Ціткова] паглядзела на раздурэлых маладзіц і сказала, але быццам усцешаная чым: — І праўда, панапіваліся бабы!.. Чыгрынаў.
2. Які распусціўся, разленаваўся.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рво́тны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да рвоты. Рвотны акт. // Які выклікае рвоту. Рвотны сродак.
2. у знач. наз. рво́тнае, ‑ага, н. Лякарства, якое выклікае рвоту.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэквізіцы́йны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да рэквізіцыі. Рэквізіцыйная квітанцыя. // Які прызначаецца, служыць для рэквізіцыі. А немцаў і ў Ключыку хапала, бо там месціўся рэквізіцыйны пункт. Гарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)