па́левы 1, ‑ая, ‑ае.
Бледна-жоўты з ружовым адценнем. Палевая сукенка.
па́левы 2, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да палі; які складаецца з паляў. Палевыя апоры моста.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пама́дны 1, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да памады, уласцівы ёй. Памадны пах.
пама́дны 2, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да памадкі; зроблены з памадкі. Памадная цукерка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ператле́лы, ‑ая, ‑ае.
1. Які сапсаваўся ад тлення; перагнілы. На некаторых [загонах] з мінулага года валяўся непрыбраны ператлелы бульбоўнік. Мележ.
2. Які ператлеў, згарэў без полымя. Ператлелае вуголле.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пі́сарскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да пісара, уласцівы пісару. Усю ж работу па воласці вёў яго памочнік, Дубейка, які ўжо лічыўся кандыдатам на пісарскую пасаду. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пленэ́рны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да пленэру.
•••
Пленэрны жывапіс — жывапіс, які імкнецца да перадачы натуральнага асвятлення і паветранага асяроддзя, рэальных адценняў колеру, што назіраюцца ў прыродзе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прамянёвы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да праменя (у 2 знач.).
2. Які разыходзіцца з адной кропкі ў выглядзе праменяў. Прамянёвая сіметрыя.
•••
Прамянёвая хвароба гл. хвароба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
развадны́, ‑ая, ‑ое.
1. Які прызначаецца, служыць для разводкі (у 1 знач.). Развадны ключ (для разводкі пілы).
2. Такі, які можна развесці (у 2 знач.). Развадны мост.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раздурэ́лы, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1. Які раздурэў, развесяліўся. [Рыпіна Ціткова] паглядзела на раздурэлых маладзіц і сказала, але быццам усцешаная чым: — І праўда, панапіваліся бабы!.. Чыгрынаў.
2. Які распусціўся, разленаваўся.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рво́тны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да рвоты. Рвотны акт. // Які выклікае рвоту. Рвотны сродак.
2. у знач. наз. рво́тнае, ‑ага, н. Лякарства, якое выклікае рвоту.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэквізіцы́йны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да рэквізіцыі. Рэквізіцыйная квітанцыя. // Які прызначаецца, служыць для рэквізіцыі. А немцаў і ў Ключыку хапала, бо там месціўся рэквізіцыйны пункт. Гарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)