Verbum

до́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Вуда для лоўлі рыбы са дна вадаёма; донная вуда. Ставіць донку. □ [Дзядзька] расказваў, як рыбачыў на лодцы і падчапіў на донку сома. Хадкевіч.

жаро́ўня, ‑і; Р мн. ‑ровень і ‑роўняў; ж.

Невялікая металічная пасудзіна для гарачага вуголля, якая выкарыстоўваецца ў якасці печкі. Над ачагом вісеў чайнік, а з жароўні прыемна пахла смажанай аленінай. Бяганская.

маскі́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да маскіта, маскітаў (у 1 знач.). // Прызначаны для засцярогі ад маскітаў. Маскітная сетка.

2. Спец. разм. Які мае адносіны да маскітаў (у 2 знач.).

мілітары́зм, ‑у, м.

1. Рэакцыйная палітыка эксплуататарскіх класаў, якая падпарадкоўвае ваенным мэтам эканоміку і грамадскае жыццё для падрыхтоўкі захопніцкіх войнаў і падаўлення супраціўлення працоўных.

2. Палітычнае панаванне ваеншчыны ў капіталістычных краінах.

[Ад лац. militaris — ваенны.]

музыка́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Здольны да музыкі; які тонка разумее музыку. Музыкальныя здольнасці. Музыкальная натура.

2. Прыемны для слыху; меладычны. Музыкальны голас. □ Купала як паэт вельмі даражыць музыкальным бокам паэзіі. Навуменка.

падгало́ўнік, ‑а, м.

Падстаўка для галавы ў ложку, на крэслах у цырульнях, зубаўрачэбных кабінетах і пад. Падняць падгалоўнік. □ Прапанаваў яму перасесці да акна, апусціць падгалоўнік авіяцыйнага крэсла і паспаць трохі. Сабаленка.

лібрэ́та, нескл., н.

1. Слоўны тэкст вялікага музычна-вакальнага твора (оперы, аперэты і пад.). // Кароткі пераказ зместу оперы, балета (змешчаны звычайна ў тэатральнай праграме).

2. План сцэнарыя для балета ці кінафільма.

[Іт. libretto.]

ліцэ́й, ‑я, н.

1. Сярэдняя (або вышэйшая юрыдычная) мужчынская навучальная ўстанова закрытага тыпу ў дарэвалюцыйнай Расіі для дзяцей дваран. Царска-сельскі ліцэй.

2. Сярэдняя навучальная ўстанова ў некаторых краінах Заходняй Еўропы.

[Ад грэч. Lykeion — назва школы ў Старажытнай Грэцыі паблізу храма Апалона Лікейскага, дзе вучыў Арыстоцель.]

лох ​¹, ‑у, м.

Род кустовых ці дрэвавых раслін з серабрыстымі лістамі, духмянымі кветкамі і пераважна прыгоднымі для ежы пладамі; дзікая масліна.

лох ​², ‑а, м.

Самец сёмгі ў перыяд нерасту.

[Ад фін. lohi — ласось, сёмга.]

малакаво́з, ‑а, м.

1. Аўтамашына з цыстэрнай для перавозкі малака.

2. Той, хто займаецца перавозкай малака. [Пракоп:] — Вы хочаце, каб я з трактара ды перайшоў на вала? Можа, малакавозам мяне паставіце? Ермаловіч.