эалі́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да эаліту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экстэрытарыя́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які карыстаецца правам экстэрытарыяльнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электрамашынабудаўні́чы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да электрамашынабудавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электрапра́с, ‑а, м.

Прас, які награваецца электрычнай энергіяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электраскапі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да электраскопа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

энтамало́гія, ‑і, ж.

Аддзел заалогіі, які вывучае насякомых.

[Ад грэч. éntomon — насякомае і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эўфуісты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які вызначаецца эўфуізмам; манерны, штучны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эхінако́кавы, ‑ая, ‑ае.

Які выклікаецца эхінакокам. Эхінакокавая хвароба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фігу́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае непрамалінейныя абрысы, контуры; які мае складаную форму. Фігурны шакалад. □ [Галя] была ў чорнай шарсцяной сукенцы з фігурным выразам наперадзе, у сваіх чорных лакіраваных басаножках, з сумачкаю ў руках. Ваданосаў. // Які надае такую форму прадмету. Фігурны разец. // Які мае на паверхні ўзор, цісненне. Фігурныя пераплёты старых кніг.

2. Які выконваецца з фігурамі, апісвае пры сваім руху фігуру. [Славік:] — Пройдзем удваіх, і я пакажу табе вышэйшы клас фігурнага катання. Не бойся, я буду цябе трымаць вось так. Шамякін. // Прызначаны для такога выканання. Фігурныя канькі.

3. Разм. Які мае прыгожую фігуру. Захар Лемеш — фігурны чалавек. Колас.

4. Які аднаўляе фігуры (у 4 знач.). Фігурны жывапіс. Фігурны клас.

5. У шахматах — які адбываецца з удзелам фігур. Фігурная атака на каралеўскім флангу.

•••

Фігурнае катанне — выкананне на каньках пэўнага комплексу элементаў, а таксама танцаў на лёдзе.

Фігурныя дужкі гл. дужка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дваро́вы, -ая, -ае.

1. Які адносіцца да хаты, сядзібы, знаходзіцца на двары¹ (у 1 і 2 знач.).

Дваровыя пабудовы.

2. Прыгонны, узяты ў панскі двор для абслугоўвання памешчыка (пра сялян) (гіст.).

Дваровыя людзі.

Флігель для дваровых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)