эалі́тавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да эаліту.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
экстэрытарыя́льны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які карыстаецца правам экстэрытарыяльнасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
электрамашынабудаўні́чы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да электрамашынабудавання.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
электрапра́с, ‑а, м.
Прас, які награваецца электрычнай энергіяй.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
электраскапі́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да электраскопа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
энтамало́гія, ‑і, ж.
Аддзел заалогіі, які вывучае насякомых.
[Ад грэч. éntomon — насякомае і logos — вучэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эўфуісты́чны, ‑ая, ‑ае.
Які вызначаецца эўфуізмам; манерны, штучны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эхінако́кавы, ‑ая, ‑ае.
Які выклікаецца эхінакокам. Эхінакокавая хвароба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фігу́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае непрамалінейныя абрысы, контуры; які мае складаную форму. Фігурны шакалад. □ [Галя] была ў чорнай шарсцяной сукенцы з фігурным выразам наперадзе, у сваіх чорных лакіраваных басаножках, з сумачкаю ў руках. Ваданосаў. // Які надае такую форму прадмету. Фігурны разец. // Які мае на паверхні ўзор, цісненне. Фігурныя пераплёты старых кніг.
2. Які выконваецца з фігурамі, апісвае пры сваім руху фігуру. [Славік:] — Пройдзем удваіх, і я пакажу табе вышэйшы клас фігурнага катання. Не бойся, я буду цябе трымаць вось так. Шамякін. // Прызначаны для такога выканання. Фігурныя канькі.
3. Разм. Які мае прыгожую фігуру. Захар Лемеш — фігурны чалавек. Колас.
4. Які аднаўляе фігуры (у 4 знач.). Фігурны жывапіс. Фігурны клас.
5. У шахматах — які адбываецца з удзелам фігур. Фігурная атака на каралеўскім флангу.
•••
Фігурнае катанне — выкананне на каньках пэўнага комплексу элементаў, а таксама танцаў на лёдзе.
Фігурныя дужкі гл. дужка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дваро́вы, -ая, -ае.
1. Які адносіцца да хаты, сядзібы, знаходзіцца на двары¹ (у 1 і 2 знач.).
Дваровыя пабудовы.
2. Прыгонны, узяты ў панскі двор для абслугоўвання памешчыка (пра сялян) (гіст.).
Дваровыя людзі.
Флігель для дваровых (наз.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)