Verbum

капіі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Чалавек, які знімае копіі з дакументаў, рукапісаў (уст.).

Працаваць капіістам.

2. Мастак, які робіць копіі карцін.

ко́нны, -ая, -ае.

1. гл. конь.

2. Які прыводзіцца ў рух коньмі.

Конная касілка.

3. Які мае адносіны да конніцы; кавалерыйскі.

К. ўзвод.

К. атрад.

акасцяне́лы, -ая, -ае.

1. Які ператварыўся ў косць, зацвярдзелы.

А. храсток.

2. перан. Які страціў гнуткасць, здольнасць развівацца; застылы.

А. погляд.

|| наз. акасцяне́ласць, -і, ж.

ахо́ўны, -ая, -ае.

1. Які нясе ахову або ахоўваецца.

Ахоўная зона.

Ахоўная служба.

2. Які засцерагае, ахоўвае ад чаго-н. шкоднага.

Ахоўнае лесанасаджэнне.

Ахоўныя акуляры.

бесхрыбе́тны, -ая, -ае (разм.).

1. Які не мае хрыбта, пазваночніка.

2. перан. Які не мае цвёрдага характару, пэўнай лініі паводзін; беспрынцыповы.

|| наз. бесхрыбе́тнасць, -і, ж.

расчу́лены, -ая, -ае.

Прыемна ўсхваляваны і замілаваны; які паддаўся чуллівасці; які выражае спагаду, спачуванне.

Расчулена (прысл.) дзякаваць.

Р. чалавек.

Р. голас.

|| наз. расчу́ленасць, -і, ж.

замо́рскі, -ая, -ае (уст.).

1. Які знаходзіцца за морам, за граніцай або прывезены адтуль.

Заморскія краіны.

2. Пра гандаль: які вядзецца з заграніцай.

З. гандаль.

застая́лы, -ая, -ае.

1. Які доўгі час прастаяў, не рухаўся.

З. конь.

2. Які страціў свежасць ад працяглай нерухомасці.

Застаялая вада.

|| наз. застая́ласць, -і, ж.

адзічэ́лы, -ая, -ае.

1. Які стаў дзікім, здзічэў.

А. кот.

А. сад.

2. перан. Які выражае дзікасць.

А. выгляд.

А. позірк.

|| наз. адзічэ́ласць, -і, ж.

пры́відны, -ая, -ае.

1. Які з’яўляецца прывідам, параджэннем хворага ўяўлення.

П. малюнак.

2. перан. Які існуе ва ўяўленні; несапраўдны.

Прывіднае шчасце.

|| наз. пры́віднасць, -і, ж.