трохлі́сты, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з трох лістоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохстаро́нні, ‑яя, ‑яе.

Спец. Які мае тры стараны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трутаві́к, ‑а, м.

Грыб, які паразітуе на дрэвах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тру́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да труту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тры́перны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да трыперу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трэ́нзельны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да трэнзеля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ту́ерны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да туера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тулярэмі́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тулярэміі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

турухта́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да турухтана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэатрама́н, ‑а, м.

Чалавек, які празмерна захапляецца тэатрам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)