абагача́льнік, ‑а,
1. Рэчыва, састаў і пад., якія паляпшаюць якасць глебы, руды, мінералаў і пад.
2. Спецыяліст па абагачэнню выкапняў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абагача́льнік, ‑а,
1. Рэчыва, састаў і пад., якія паляпшаюць якасць глебы, руды, мінералаў і пад.
2. Спецыяліст па абагачэнню выкапняў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абвалава́ць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
за́вісь, ‑і,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
медыя́цыя, ‑і,
[Лац. mediatio — пасрэдніцтва.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
металізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
метэо́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да метэора.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
міжпу́цце, ‑я,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пабе́гласць, ‑і,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пабе́глы, ‑ая, ‑ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падса́нкі, ‑нак;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)