імара́льны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Пазбаўлены маралі; амаральны. Імаральны чалавек.

[Фр. immoral.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карысталюбі́вы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і карыслівы. Карысталюбівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маля́рык, ‑а, м.

Разм. Чалавек, які хварэе на малярыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мізантро́п, ‑а, м.

Чалавек, які пазбягае людзей, ненавідзіць іх.

[Грэч. misanthrōpia, ад miséō — ненавіджу і anthropōs — чалавек.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нату́ршчык, ‑а, м.

Чалавек, які пазіруе перад мастаком, скульптарам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ненаві́снік, ‑а, м.

Чалавек, які ненавідзіць каго‑, што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неціка́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які не вызначаецца цікаўнасцю. Нецікаўны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нягрэ́блівы, ‑ая, ‑ае.

Які не вызначаецца грэблівасцю. Нягрэблівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

педэра́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Чалавек, які займаецца педэрастыяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праўдалюбі́вы, ‑ая, ‑ае.

Які любіць праўду; праўдзівы. Праўдалюбівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)