Verbum

асяло́к, -лка́, мн. -лкі́, -лко́ў, м.

1. Тачыльны дробназярністы камень, брусок.

2. Камень для выпрабавання каштоўных металаў.

3. перан. Сродак праверкі каго-, чаго-н.

Гэта будоўля — а. для маладога спецыяліста.

гро́хат, -а, М -хаце, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Вялікае рэшата для прасейвання сыпкіх матэрыялаў і сарціроўкі іх па велічыні.

2. Машына для прасейвання з такімі рашотамі.

Валковы г.

шасі́, нескл., н. (спец.).

1. Рама ці аснова розных машын, механізмаў і ўстановак.

2. Частка самалёта, прызначаная для руху яго па аэрадроме, для ўзлёту і пасадкі.

Падняць ш.

Выпусціць ш.

сто́йла, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Адгароджанае месца для каровы ў хляве або для каня ў канюшні.

2. Тое, што і стойбішча (у 2 знач.).

|| прым. сто́йлавы, -ая, -ае.

тэ́ндар¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяльны вагон для паліва, вады і пад., счэплены з паравозам, або задняя частка паравоза, прыстасаваная для захоўвання паліва і вады.

|| прым. тэ́ндарны, -ая, -ае.

жава́льны, -ая, -ае.

Які служыць для жавання.

Ж. апарат.

Жавальныя мышцы.

замалады́, -а́я, -о́е (разм.).

Надта малады.

Ён з. для такой пасады.

ку-ка-рэ́-ку, выкл. гукаперайм.

Ужыв. для абазначэння крыку пеўня.

купа́льнік¹, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Жаночы касцюм для купання.

зэ́даль, -для, мн. -длі, -дляў, м. (разм.).

Хатняя пераносная лава; услон.