тру́шчыць несов. кроши́ть, лома́ть; дроби́ть, бить;

т. шкло — дроби́ть (бить) стекло́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вулканаге́нны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае вулканічнае паходжанне. Вулканагеннае шкло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вітры́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вітрыны. Вітрыннае шкло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ашклі́ць, ашклю, ашкліш, ашкліць; ашкліце; зак., што.

Уставіць шкло; зашкліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фраму́жны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фрамугі. Фрамужнае шкло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шкля́начны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шклянкі. Шкляначнае шкло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шасціліне́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Калібрам у шэсць ліній (у 9 знач.). Шасцілінейная вінтоўка.

2. Дыяметрам у шэсць ліній (у 9 знач.) (пра шкло ў газавай лямпе). Шасцілінейнае шкло. // Які мае шкло такога памеру. У глыбокай зямлянцы, недзе пад густым ельнікам, пры скупым святле маленькай шасцілінейнай лямпы ніклі над сталом тры галавы. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тру́шчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; незак., што (разм.).

1. Біць, крышыць на дробныя часткі.

Т. шкло.

2. Ламаць, крышыць, разбураць.

Танкі трушчылі ўсё на сваім шляху.

|| зак. стру́шчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шклі́сты, ‑ая, ‑ае.

1. Спец. Які складаецца са шкла, які ўтрымлівае шкло (пра горныя пароды). Шклісты базальт.

2. Падобны на шкло бляскам, празрыстасцю і пад. Ямкі-лужыны ўночы зацягнула шклістым лёдам. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

небіткі́, ‑ая, ‑ое.

Які не разбіваецца пры ўдары, падзенні. Небіткое шкло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)