нязло́мны, -ая, -ае.

1. Такі, якога нельга перамагчы, знішчыць; вельмі ўстойлівы, моцны.

Н. народ.

2. перан. Стойкі, цвёрды ў перакананнях, намерах; які выражае цвёрдасць, стойкасць.

Нязломная вера ў перамогу.

|| наз. нязло́мнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

о́смій, ‑ю, м.

Хімічны элемент, вельмі цвёрды метал сінявата-шэрага колеру, які здабываецца з плацінавай руды.

[Ад грэч. osmē — пах.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дубяны́, ‑ая, ‑ое.

Цвёрды, нягнуткі. Дубяная скура. □ І ўсё цела — не яго. Яно пруткае, дубяное. Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усто́йлівы, -ая, -ае.

1. Які стаіць цвёрда, не хістаючыся, не падаючы.

Устойлівая апора.

Устойлівая раўнавага.

2. перан. Які не паддаецца ваганням, пастаянны, стойкі, цвёрды.

Устойлівыя ўраджаі.

Устойлівая валюта.

У. характар.

|| наз. усто́йлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ага́т, ‑у, М агаце, м.

Цвёрды мінерал, які складаецца з слаёў рознай афарбоўкі; выкарыстоўваецца для ўпрыгожанняў і дробных вырабаў.

[Грэч. achates.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цвёрда... (а таксама цвёрда...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «цвёрды», напрыклад: цвёрданасенны, цвёрдападнябенны, цвёрдахарактарны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хром, -у, м.

1. Хімічны элемент, цвёрды метал светла-шэрага колеру.

2. Род мінеральнай жоўтай фарбы.

3. Сорт мяккай тонкай скуры.

|| прым. хро́місты, -ая, -ае (да 1 знач.) і хро́мавы, -ая, -ае (да 3 знач.).

Хромавы абутак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

незгіна́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, які не згінаецца, не гнецца.

2. перан. Нязломны, цвёрды. Незгінальны характар. // Непахісны, устойлівы. Незгінальны дух.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уры́ць, урые; зак., што (пераважна з адмоўем «не»).

Змагчы разрыць, прарыць што‑н. (пра жывёл). Грунт цвёрды — свіння не ўрые.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ацвярдзе́ць, ‑ее; зак.

1. Перайсці з вадкага стану ў цвёрды; зацвярдзець. // Зрабіцца цвярдзейшым; пацвярдзець.

2. Спец. Зрабіцца цвёрдым (пра зычныя гукі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)