уве́дзены
1. в разн. знач. введённый;
2. введённый; учреждённый;
3. посвящённый;
4. введённый;
1-4 см. уве́сці
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пазака́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
1. Закапаць, пакрыць каплямі чаго‑н. усё, многае. Пазакапваць абрус чарнілам.
2. Разм. Увесці што‑н. па каплі (каплях) усім, многім.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зачмуці́ць, ‑чмучу, ‑чмуціш, ‑чмуціць; зак., каго-што.
Разм. Увесці ў зман, задурыць галаву каму‑н. [Бабка:] — Не зводзь, стары дурань, з тропу малога. Хлопцу галаву зачмуціш паравозамі сваімі. Шынклер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уво́д, ‑у, М ‑дзе, м.
1. Дзеянне паводле дзеясл. уводзіць — увесці (у 1, 2 знач.).
2. Прыстасаванне для правядзення куды‑н. унутр электрычных, тэлефонных правадоў, газавых труб і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хларава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.
1. Ачысціць (ачышчаць) пры дапамозе хлору. Хлараваць ваду.
2. Спец. Увесці (уводзіць) хлор у малекулы арганічнага і неарганічнага рэчыва. Хлараваць этап.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
начмуці́ць, ‑мучу, ‑муціш, ‑муціць; зак.
Разм. Нагаварыць абы-чаго, увесці ў зман; дурманіць. Начмуціў пан ойча, як чараўнік... Нагнаў столькі туману, што бедны Клеманс ледзь не захлынуўся ў ім. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перашчапі́ць, ‑шчаплю, ‑шчэпіш, ‑шчэпіць; зак., што.
1. Прышчапіць прышчэпак іначай, у другім месцы або замяніць яго новым ці іншым. Перашчапіць яблыньку.
2. Увесці вакцыну якой‑н. хваробы яшчэ раз. Перашчапіць воспу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Раскабы́рдзіць ’увесці ў злосць’ (Юрч.), сюды ж раскабырдзіцца, раскабырджаны. Параўн. скапу́рыцца, скапы́рдзіцца ’памерці’ (Сцяшк. Сл.), рус. дыял. закопу́рдиться ’тс’, якія Гарачава звязвае з рус. копурять ’капаць, калупаць’, серб. і харв. kopòrati, kopirati, kopàrati ’рухацца, капашыцца, калупацца, рыцца’ < прасл. *kop‑ з r‑пашырэннем (Гарачава, Этимология–1985, 63), пры гэтым, аднак, застаюцца семантычныя цяжкасці.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
падману́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ма́нуты; зак., каго-што.
1. Увесці ў зман каго-н., наўмысна сказаўшы няпраўду.
Ці ты падмануў, ці на самай справе холадна на дварэ?
2. Не выканаць абяцання, ашукаць. —
Не падманеш? Прыедзеш у тэрмін? — Не падману.
|| незак. падма́нваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. падма́н, -у, м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зарадзі́ць², -аджу́, -а́дзіш, -а́дзіць; -а́джаны; зак., што.
1. Уставіць зарад (у 1 знач.), патрон у што-н.
З. стрэльбу.
З. гармату.
2. Увесці электрычны зарад (у 2 знач.).
З. электрычную батарэю.
3. Падрыхтаваць да дзеяння, уставіўшы што-н., заправіўшы чым-н.
З. вогнетушыцель.
|| незак. зараджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. зараджа́нне, -я, н. і зара́дка, -і, ДМ -дцы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)