стаж, -у, м.

1. Працягласць дзейнасці ў якой-н. галіне.

Працоўны с.

2. Тэрмін, на працягу якога чалавек працуе для набыцця практычнага вопыту па сваёй спецыяльнасці.

Праходзіць выпрабавальны с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вузкаспецыя́льны, ‑ая, ‑ае.

Які ўжываецца, мае пашырэнне ў адной якой‑н. вузкай спецыяльнасці. Вузкаспецыяльны тэрмін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каранці́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да каранціну, звязаны з ім. Каранцінны тэрмін. Каранцінныя мерапрыемствы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

найкараце́йшы, ‑ая, ‑ае.

Самы кароткі. Найкарацейшы шлях. Найкарацейшы тэрмін. □ Агародамі вяла найкарацейшая сцежка дадому. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неплаце́ж, ‑цяжу, м.

Неўнясенне ў тэрмін грошай, якія падлягаюць выплаце; нявыплата. Неплацеж па гандлёвых абавязацельствах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́ня, ‑і, ж.

Штраф за невыкананне ў тэрмін узятых на сябе або ўстаноўленых законам абавязацельстваў.

[Лац. poena — пакаранне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гаранты́йны, ‑ая, ‑ае.

Які заключае ў сабе гарантыю, з’яўляецца гарантыяй. Гарантыйнае пісьмо. // Прадугледжаны гарантыяй. Гарантыйны тэрмін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пралангава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак. і незак., што.

Спец. Прадоўжыць (прадаўжаць) тэрмін чаго‑н. Пралангаваць дагавор.

[Ад лац. prolongare — падаўжаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пратэрмінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што.

Прапусціць устаноўлены тэрмін чаго‑н. Пратэрмінаваць пасведчанне. Пратэрмінаваць дзень ад’езду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шасцісотго́ддзе, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Тэрмін у шэсцьсот гадоў.

2. чаго. Гадавіна падзеі, што адбылася шэсцьсот гадоў назад.

Ш. горада (шэсцьсот гадоў з дня заснавання).

|| прым. шасцісотгадо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)