Verbum

паркінсані́зм, ‑у, м.

Хранічнае захворванне цэнтральнай нервовай сістэмы, якое характарызуецца расстройствам рухальных функцый.

планетало́гія, ‑і, ж.

Комплекс навук, якія вывучаюць планеты Сонечнай сістэмы і іх спадарожніка.

валакардзі́н, ‑у, м.

Лякарства, якое выкарыстоўваецца пры захворваннях сэрца і цэнтральнай нервовай сістэмы.

люміна́л, ‑у, м.

Лякарства, якое ужываецца пры бяссонніца і іншых хваробах нервовай сістэмы.

[Ад лац. lumen — святло.]

мантэкры́ста, нескл., н.

Сістэма дробнакаліберных ружжаў і пісталетаў; ружжо або пісталет гэтай сістэмы.

[Фр. Monte — Cristo ад імя героя рамана А. Дзюма «Граф Мантэ-Крыста».]

пяцізна́чны, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з пяці знакаў дзесятковай сістэмы лічэння. Пяцізначны лік.

рэўматы́зм, ‑у, м.

Хвароба сардэчна-сасудзістай сістэмы, суставаў з вострым болем і ламотай.

[Грэч. rheuma.]

сямізна́чны, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з сямі знакаў дзесятковай сістэмы лічэння. Сямізначны лік.

устарэ́ласць, ‑і, ж.

Уласцівасць і якасць устарэлага. Устарэласць бытавых звычак. Устарэласць тарыфнай сістэмы.

эйнштэ́йній, ‑ю, м.

Спец. Штучна атрыманы хімічны элемент трэцяй групы перыядычнай сістэмы Мендзялеева.

[Лац. Einsteinium.]