кры́ша ж.
1. (железная, гонтовая, черепичная) дах, род. да́ху м.; (из соломы, камыша) страха́, -хі́ ж.;
2. (покрышка) спец. по́крыўка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
памле́ць сов., разг.
1. уста́ть; (от неудобного положения) занеме́ть, замле́ть;
2. (от страха, жары и т.п. — о многих) обомле́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Лажме́й ’пахілая страха’ (паст., Сл. паўн.-зах.). Балтызм, утвораны ад літ. łezniis ’пахілы’ і суф. ‑те, да якога пазней далучыліся -Сі (па аналогіі з бел. суфіксам ‑ей: манёй, целяпей і г. д. Параўн. таксама лат. lęzns ’пахілы’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыстрэ́шак, прыстрэ́шша ’край даху, які навісае над чым-небудзь; падстрэшак’ (нараўл., ашм., іўеў., пух., ЛА, 4), ’часткі ганка’ (Інстр. 1). Да стрэшка, страха (гл.), параўн. дакладныя фармальныя адпаведнікі ў серб.-харв. прѝстрешак і славен. pristréšek ’навес; порцік, галерэя’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
акамяне́ць сов., в разн. знач. окамене́ть;
гле́ба зусі́м ~не́ла — по́чва совсе́м окамене́ла;
дзяўчы́на ~не́ла са стра́ху — де́вушка окамене́ла от стра́ха
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
патрэ́сціся сов. потрясти́сь; (от страха, холода — ещё) подрожа́ть;
п. на калёсах — потрясти́сь на теле́ге;
п. ад хо́ладу — потрясти́сь (подрожа́ть) от хо́лода
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
саламя́ны в разн. знач. соло́менный;
~ная страха́ — соло́менная кры́ша;
с. ко́лер — соло́менный цвет;
◊ ~ная ўдава́ — соло́менная вдова́;
с. ўдаве́ц — соло́менный вдове́ц
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Лісці́на тонкія жэрдачкі, якімі засцілалі под пад стогам збожжа’ (ТС); лісці́ны латы’ (стол., Нар. сл.). Зборны назоўнік лісціна́ ’лістота’ (як, напрыклад, драг. бырызына́ ’бярэзнік’, хвойіна́ ’сасоннік’). Першапачаткова азначаў ’тонкія галіны з лісцем’, якімі высцілалася стажар’е, а таксама з якіх (у старажытныя часы) рабілася страха. Да ліст 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прагарэ́ць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак.
1. Зрабіцца дзіравым ад агню. Страха можа прагарэць, агонь возьме яе з сярэдзіны, і яна загарыцца адразу ўся. Пташнікаў.
2. Згарэць зусім, ператварыцца ў вуглі. Дровы ў печы прагарэлі. // Скончыць гарэць, паліцца. Печ прагарэла.
3. перан. Разм. Пацярпець няўдачу, абанкруціцца, разарыцца. [Біржа] няспынна паведамляе, хто сёння нечакана разбагацеў, а хто прагарэў. «Звязда».
4. Гарэць некаторы час. Ліхтар прагарэў усю ноч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
страх
1. род. стра́ху м. страх; (сильное волнение) тре́пет;
пачуццё стра́ху — чу́вство стра́ха;
са стра́ху — со стра́ха;
пад стра́хам чаго́-не́будзь — под стра́хом чего́-л.;
2. нареч., разг. страх, страсть;
с. як люблю́ спява́ць — страх (страсть) как люблю́ петь;
с. як хо́чацца пае́хаць у Маскву́ — страсть как хо́чется пое́хать в Москву́;
3. в знач. сказ. страх, жуть;
маро́з такі́ — про́ста с. — моро́з тако́й — про́сто страх (жуть);
◊ на свой с. — на свой страх;
не вялі́кі с. — не велика́ беда́;
нагна́ць стра́ху — (на каго) нагна́ть стра́ха (на кого);
ры́цар без стра́ху і дако́ру — книжн. ры́царь без стра́ха и упрёка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)