басе́йн, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Спецыяльна збудаваны штучны вадаём для плавання, купання.
Зімні б.
Спартыўны б.
2. Тэрыторыя, з якой паверхневыя і грунтавыя воды сцякаюць у дадзены вадаём.
Б.
Прыпяці.
3. Зона залягання карысных выкапняў.
Каменнавугальны б.
|| прым. басе́йнавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
скорагаво́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.
1. Хуткае маўленне.
Гаварыць скорагаворкай.
2. Спецыяльна прыдуманая фраза, пабудаваная на спалучэнні гукаў, якія робяць цяжкім яе хуткае вымаўленне (напр.: ліска лашчыць лісяня, а ласіха — ласяня), хуткапрамаўлянка.
|| прым. скорагаво́рачны, -ая, -ае (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зернесушы́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
1. Спецыяльна прыстасаванае памяшканне для сушкі зерня.
2. Механічная ўстаноўка для сушкі зерня.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аднаво́кі, ‑ая, ‑ае.
З адным вокам. Аднавокі музыкант Савоська, які быў спецыяльна запрошан Габрусём для кірмашу, спрытна хадзіў кручкамі па цымбалах. Чарот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паі́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
Спецыяльна абсталяванае прыстасаванне для паення жывёлы. Мы ўбачылі макет кароўніка з аўтаматычнымі паілкамі. «Беларусь».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пужа́льна, ‑а, н.
Абл. Пугаўё. Прымацаваная да пужальна жалезным кальцом з сырамяццю, гэтая пуга пачыналася з таўшчэразнай, як вужышча, спецыяльна звітай вяроўкі. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пу́га, -і, ДМ пу́зе, мн. -і, пуг, ж.
Прымацаваны да палкі кавалак спецыяльна звітай вяровачкі або сырамяці, якім паганяюць жывёлу.
Раменная п.
◊
Як пугаю па вадзе (разм.) — без пэўнага выніку, без знаку.
|| памянш. пу́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.
Слаўную пужку звіў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
саля́рый, ‑я, м.
Спецыяльна абсталяванае месца, дзе прымаюць сонечныя вапны, лечацца сонечнымі прамянямі. Па балконах і пляцоўках карпусоў абсталяваны салярыі для прыёму сонечных ваннаў. Таўлай.
[Лац. solarium.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стэнд, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.
1. Шчыт, стойка, на якія выстаўляюцца прадметы для азнаямлення.
Стэнды з кнігамі.
2. Спецыяльная ўстаноўка для зборкі і выпрабавання машын.
Кантрольна-праверачны с.
3. Спецыяльна абсталяванае месца для спартыўнай і вучэбнай стральбы шротам па мішэнях-талерачках.
|| прым. стэ́ндавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
схо́вішча, -а, мн. -ы, -ішч і -аў, н.
1. Памяшканне для захоўвання, зберагання чаго-н.
С. бібліятэкі.
2. Месца, дзе можна схавацца, захінуцца ад каго-, чаго-н.
С. ад дажджу і ветру.
3. Спецыяльна абсталяванае памяшканне, збудаванне для ўкрыцця ад снарадаў, бомб, атрутных рэчываў.
4. Схованка (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)