акра́вак, -ра́ўка, мн. -ра́ўкі, -ра́ўкаў, м.

Абрэзак, кавалак, частка чаго-н. (лыка, скуры і пад).

Рукавіцы з акраўкаў аўчыны.

|| прым. акра́ўкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́ра, -ы, мн. -ы, пор, ж.

1. Вельмі дробная адтуліна потавай залозы на скуры.

2. Вельмі дробная шчыліна, прамежак паміж часцінкамі рэчыва.

Порыўметале.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

валаса́тасць, ‑і, ж.

Ступень пакрыцця скуры валасамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вуграва́тасць, ‑і, ж.

Уласцівасць вуграватага. Вуграватасць скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмярцве́ласць, ‑і, ж.

Стан абмярцвелага. Абмярцвеласць скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смуглава́тасць, ‑і, ж.

Уласцівасць смуглаватага. Смуглаватасць скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эласты́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць эластычнага. Эластычнасць скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валасе́нь, -сня́, мн. -сні́, -снёў, м.

1. Паразітычны вадзяны чарвяк, падобны на волас.

2. Хвароба скуры ног у чалавека і жывёлы ў выглядзе язваў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ба́нькі, -нек, адз. ба́нька, -і, ДМ -ньцы, ж.

Набор невялікіх шклянак, які ўжыв. ў медыцыне, каб выклікаць прыліў крыві да скуры.

Паставіць б.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

баро́даўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -давак, ж.

Невялікая цвёрдая нарасць на скуры чалавека, на кары дрэў і інш.

|| прым. баро́давачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)