Verbum

сацыя́л-пацыфі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто праводзіць, падтрымлівае палітыку сацыял-пацыфізму.

сацыя́л-шавіні́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто праводзіць, падтрымлівае палітыку сацыял-шавінізму.

сацыя́л-імперыялі́зм, ‑у, м.

Разнавіднасць апартунізму, палітыка падтрымкі сацыял-дэмакратамі імперыялістычнага ўрада сваёй краіны.

сацыя́л-пацыфі́зм, ‑у, м.

Разнавіднасць апартунізму, тактыка падтрымкі сацыял-дэмакратычнай партыяй імперыялістычнай палітыкі буржуазіі сваёй краіны пад сцягам пацыфізму.

сацыя́л-рэфармі́зм, ‑у, м.

Тое, што і рэфармізм.

сацыя́л-дэмакра́тыя, ‑і, ж.

1. Агульная назва сацыялістычных партый, якія ўзніклі ў другой палове 19 ст. Расійская сацыял-дэмакратыя.

2. Палітычны кірунак у міжнародным рабочым руху, які перарадзіўся з сацыялістычнай у дробнабуржуазную апартуністычную плынь.

[Ад лац. socialis — грамадскі і слова дэмакратыя.]

сацыя́л-зго́днік, ‑а, м.

Той, хто праводзіць палітыку згодніцтва з класавым ворагам.

сацыя́л-зго́дніцтва, ‑а, н.

У рабочым руху — адмаўленне ад класавай барацьбы, прымірэнчыя адносіны да варожага лагера, змова з класавым ворагам.

сацыя́л-здра́днік, ‑а, м.

Палітычны дзеяч, які называе сябе сацыялістам, а на самой справе здраджвае інтарэсам сацыялізма і рабочага класа.

сацыя́л-шавіні́зм, ‑у, м.

Апартуністычная плынь у міжнародным рабочым руху, якая ўзнікла ў час першай сусветнай вайны (1914–1918 гг.), высунула ідэю абароны буржуазнай айчыны ў імперыялістычнай вайне і прапаведвала класавы мір з буржуазіяй.