Verbum

замі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

1. Затрымка, перашкода.

З. ў руху цягнікоў.

2. Перапынак пры маўленні.

Гаварыць з замінкамі.

схво́снуцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -нецца; зак. (разм.).

Пераплесціся, злучыцца пры рэзкім сустрэчным руху (пра што-н. гнуткае, доўгае).

Галіны кустоў схвоснуліся.

тэрмадына́міка, -і, ДМ -міцы, ж.

Раздзел фізікі, які вывучае законы цеплавога руху і яго ўплыў на фізічныя ўласцівасці цел.

|| прым. тэрмадынамі́чны, -ая, -ае.

па-за, прыназ. з Т.

Ужыв. для абазначэння месцазнаходжання, руху, дзеяння за чым-н., па той бок чаго-н.

П. гарамі.

П. часам і прасторай.

го́нкі, -ая, -ае.

1. Хуткі, імклівы ў руху.

Гонкая плынь ракі.

Г. човен.

2. Высокі і роўны (пра дрэвы).

Гонкія сосны.

|| наз. го́нкасць, -і, ж.

кане́чнасці, -ей, адз. кане́чнасць, -і, ж.

Рукі і ногі ў чалавека, а таксама органы руху ў жывёл.

Верхнія канечнасці.

Пярэднія і заднія канечнасці (у жывёл).

гідра́ўліка, -і, ДМ -ліцы, ж.

Навука аб законах раўнавагі і руху вадкасцей і аб спосабах практычнага прымянення гэтых законаў.

|| прым. гідраўлі́чны, -ая, -ае.

Г. прэс.

міга́льны, -ая, -ае (спец.).

1. Звязаны з працэсам мігання, які служыць для мігання.

Мігальная перапонка вока.

2. Забяспечаны раснічкамі, якія заўсёды знаходзяцца ў руху.

М. эпітэлій.

саба́чка², -і, мн. -і, -чак, м.

1. Спускавы механізм у агнястрэльнай зброі.

Націснуць на сабачку.

2. Прыстасаванне ў машынах, механізмах, якое перашкаджае руху зубчастага кола назад.