нізкаво́льтны, ‑ая, ‑ае.

Разлічаны на невысокае напружанне электрычнага току. Нізкавольтная лінія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фака́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фокуса ​1. Факальная лінія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фі́дэрны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да фідэра. Фідэрная лінія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыса, лінія

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

перагі́б, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Лінія згібання чаго-н.

На перагібе ліста.

2. перан. Парушэнне правільнай лініі ў якой-н. дзейнасці, шкодная крайнасць.

Барацьба з перагібамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́нтурный ко́нтурны;

ко́нтурная ка́рта геогр. ко́нтурная ка́рта;

ко́нтурная ли́ния ко́нтурная лі́нія.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вертыка́ль, ‑і, ж.

Прамая, напрамак якой супадае з напрамкам адвесу; вертыкальная лінія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыягана́ль², -і, мн. -і, -ей, ж.

У матэматыцы: прамая лінія, што злучае два несумежныя вуглы многавугольніка або дзве вяршыні шматгранніка, якія не ляжаць у адной плоскаці.

|| прым. дыягана́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

изви́листый зві́лісты, заві́лісты; пакруча́сты; (волнистый) хва́лісты;

изви́листая полоса́ (ли́ния) хва́лістая пало́са (лі́нія).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ізагло́са, ‑ы, ж.

Лінія на дыялекталагічнай карце, якая абазначае граніцу пашырэння асобнай моўнай з’явы.

[Ад грэч. isos — роўны, аднолькавы і glossa — маўленне, мова.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)