каласава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; незак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Выпускаць колас у працэсе росту (пра збожжавыя расліны).

Жыта каласуе.

2. Абмалочваць каласы (ячмень).

|| зак. вы́каласаваць, -суе (да 1 знач.).

|| наз. каласава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

загу́ста, прысл.

Разм. Надта густа, гусцей, чым трэба. Жыта пасеялі загуста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даспе́лы, ‑ая, ‑ае.

Які даспеў, стаў спелым. Даспелае жыта. Даспелы яблык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сямікало́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае сем каласоў (пра злакі). Сямікалоснае жыта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сце́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

1. Вузкая пратаптаная дарожка.

Лясная с.

С. праз жыта.

2. перан. Шлях і кірунак працоўнай дзейнасці каго-, чаго-н.; наогул кірунак, шлях да чаго-н.

Пайсці па бацькавых сцежках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

панамало́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Намалаціць многа чаго‑н. Панамалочваць жыта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падве́яць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак., чаго.

Навеяць дадаткова, яшчэ трохі. Падвеяць жыта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́каласаваць, ‑суе; зак.

Выпусціць колас (пра збожжавыя расліны). Выкаласавала жыта на палетках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыціка́ле, нескл., н.

Новая збожжавая культура, якая з’яўляецца гібрыдам пшаніцы і жыта.

[Ад лац. triti (cum) — пшаніца і (se) cale — жыта.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сжать​II сов. (к жать​II) зжаць, мног. пажа́ць, пазжына́ць;

сжать всю рожь зжаць (пажа́ць) усё жы́та.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)