палавы́², -а́я, -о́е.

Які мае бледна-жоўты колер.

Збажына ўжо стала палавой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

и́збура-жёлтый бурава́та-жо́ўты, руды́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жаўцізна́, -ы́, ж.

Жоўты колер, жоўтае адценне чаго-н.

У твары з’явілася ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ёдафо́рм, -у, м.

Прэпарат ёду — крышталічны жоўты парашок, які выкарыстоўваецца ў медыцыне як антысептычны сродак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ксерафо́рм, -у, м.

Жоўты парашок, вяжучы і антысептычны сродак вонкавага прымянення.

|| прым. ксерафо́рмны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

була́ны, -ая, -ае.

Светла-жоўты з чорным хвастом і чорнай грываю (пра масць коней).

Б. конь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жоўта... (а таксама жаўта...).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. жоўты (у 1 знач.), напр.: жоўтавалосы, жоўтагаловы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

про́жаўць, ‑і, ж.

Жоўты прасвет, жоўты адліў у афарбоўцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жаўці́ць, жаўчу́, жо́ўціш, жо́ўціць; незак., што.

Рабіць жоўтым, афарбоўваць у жоўты колер.

|| зак. вы́жаўціць, -жаўчу, -жаўціш, -жаўціць; -жаўцены (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ясна-...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. ясны (у 2 знач.), чыстага светлага тону, напр.: ясна-жоўты, ясна-зялёны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)