Verbum

карыфе́й, -я, мн. -і, -яў, м. (высок.).

Выдатны дзеяч у якой-н. галіне.

К. сусветнай літаратуры.

ску́льптар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Мастак, які працуе ў галіне скульптуры.

|| прым. ску́льптарскі, -ая, -ае.

упа́дніцтва, -а, н. (кніжн.).

Упадніцкія настроі ў якой-н. галіне грамадскага жыцця.

|| прым. упа́дніцкі, -ая, -ае.

няве́данне, -я, н.

Адсутнасць звестак аб чым-н.; адсутнасць ведаў у якой-н. галіне.

Н. замежных моў.

эле́ктрык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Спецыяліст у галіне электрычнасці, электратэхнікі.

2. Электратэхнік, электраманцёр.

Выклікаць электрыка.

маладасве́дчаны, -ая, -ае.

Недастаткова эрудзіраваны, падрыхтаваны ў якой-н. галіне.

У матэматыцы ён м.

|| наз. маладасве́дчанасць, -і, ж.

інструмента́рый, -я, м. (спец.).

Сукупнасць інструментаў (у 1 знач.), якімі карыстаюцца ў якой-н. спецыяльнай галіне.

Зубаўрачэбны і.

зна́вец, зна́ўца і зна́ўца, -ы, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які валодае вялікімі ведамі ў якой-н. галіне.

майстэ́рства, -а, н.

1. Прафесійны занятак; рамяство.

Вучыць майстэрству.

2. Вялікае ўменне, мастацтва ў якой-н. галіне.

Педагагічнае м.

прафа́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Зусім недасведчаны чалавек у якой-н. галіне.

У нотах ён поўны п.