і́бісавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ібіса, належыць яму. Ібісавая галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мазгаўня́, ‑і, ж.

Разм. груб. Галава. І хрысціць кулак мазгаўню цвердалобую. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уча́дзець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Атруціцца чадам (у 1 знач.). Учадзела галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бра́жник м.

1. уст. гуля́ка, -кі м.;

2. зоол. мёртвая галава́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ада́мов / ада́мова голова́ ада́мава галава́;

ада́мово я́блоко анат. ада́маў я́блык, кады́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перакуры́ць, -уру́, -у́рыш, -у́рыць; -у́раны; зак.

1. што. Курачы, паспрабаваць (многа гатункаў тытуню).

П. нямала розных цыгарэт.

2. Многа накурыўшыся, прычыніць сабе шкоду.

Перакурыў, цяпер баліць галава.

3. Зрабіць кароткі перапынак для курэння (разм.).

|| незак. пераку́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ментузо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ментуза. Ментузовая галава. // Прыгатаваны з ментуза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гаспада́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Уласнік, уладальнік каго-, чаго-н.

Г. кватэры.

2. (звычайна з азначэннем). Той, хто вядзе гаспадарку, займаецца гаспадарчымі справамі.

Руплівы г.

3. перан., чаго. Паўнаўладны распарадчык.

Народ — г. сваёй краіны.

Г. свайго лёсу.

4. Галава дома, сям’і.

Г. за гарэлачку, а гаспадыня за талерачку (прыказка). Г. — галава ў хаце (прыказка).

◊

Гаспадар свайго слова (адабр.) — пра чалавека, у якога слова не разыходзіцца са справай.

|| ж. гаспады́ня, -і, мн. -і, -ды́нь; ласк. гаспады́нька, -і, ДМ -ньцы, мн. -і, -нек.

|| прым. гаспада́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сазано́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сазана; належыць сазану, уласцівы яму. Сазанавая галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разболе́ться​II сов. (об отдельном органе), разг. разбале́цца;

разболе́лась голова́ разбале́лася галава́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)