Verbum

акамада́цыя, ‑і, ж.

Спец. Прыстасаванне да чаго‑н. Акамадацыя органаў мовы. Акамадацыя гукаў (у мове).

•••

Акамадацыя вока — здольнасць вока прыстасоўвацца да разгляду прадметаў на розных адлегласцях.

[Лац. accomodatio.]

афтальмаскапі́я, ‑і, ж.

Метад даследавання ўнутраных абалонак вока.

[Ад грэч. ophtalmós — вока і skopéō — гляджу, назіраю.]

афтальмаско́п, ‑а, м.

Прыбор для агляду дна вока.

афтальмі́я, ‑і, ж.

Захворванне вока, пераважна запаленчага характару.

пугачо́ў, ‑чова.

Які належыць пугачу ​². Пугачова вока.

рэці́на, ‑ы, ж.

Спец. Святлоадчувальная абалонка вока; сятчатка.

[Ад лац. retina — сятчатка.]

прыплю́шчыць, ‑шчу, ‑шчыш, ‑шчыць; зак., што.

Прыкрыць павекамі (вока, вочы); прыжмурыць. Дзяўчына ад яркага прамяністага святла прыплюшчыла вочы. Мележ. Падбярэцкі павярнуў галаву і прыплюшчыў падслепаватае вока, усміхнуўся. Пташнікаў.

прысу́ха, ‑і, ж.

Абл. Каханая, любая. [Хоня:] — Адвярнулася ад мяне прысуха мая! Мележ. [Сцепаніда] стаяла ў лазовых кустах, чакаючы Веру, каб з вока на вока пагаварыць з Мікітавай прысухай. Асіпенка.

адапто́метр, ‑а, м.

Прыбор для вымярэння светлавой адчувальнасці вока.

іры́т, ‑у, М ірыце, м.

Запаленне радужнай абалонкі вока.

[Ад грэч. iris — радужная абалонка вока.]