баво́ўна, -ы, ж.

1. Тое, што і бавоўнік.

Белыя воблакі бавоўны.

2. Ватападобнае валакно, якое ідзе на выраб пражы, цэлюлозы і пад.

|| прым. баваўня́ны, -ая, -ае і баво́ўнавы, -ая, -ае.

Баваўняныя тканіны.

Бавоўнавы алей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ісо́п, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая або кустовая расліна сямейства губакветных, лісце якой змяшчае пахучы алей.

[Грэч. hyssōpos — трава.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крато́н, ‑у, м.

Кустовая або дрэвавая расліна сямейства малачаевых, з насення якой атрымліваюць кратонавы алей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кукуру́зны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кукурузы. Кукурузнае поле. // Прыгатаваны з кукурузы. Кукурузны алей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лампа́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лампады. Лампадныя агні. // Прызначаны для лампады. Лампадны алей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мі́ра, ‑а, н.

Пахучы алей, які ўжываецца хрысціянскіх царкоўных абрадах.

•••

Адным мірам мазаны гл. мазаны.

[Ад грэч. mýron — пахучы алей.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сельдэрэ́евы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сельдэрэю. Сельдэрэевы корань. // Атрыманы з сельдэрэю. Сельдэрэевы алей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

туберо́завы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да туберозы. Туберозавы пах. // Атрыманы з туберозы. Туберозавы алей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юра́га, ‑і, ДМ ‑разе, ж.

Разм. Падонкі канаплянага алею. Алей кончыўся, засталася адна юрага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сельдэрэ́евы бот. сельдере́йный;

с. ко́рань — сельдере́йный ко́рень;

с. але́й — сельдере́йное ма́сло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)