кранаўшчы́к, ‑а, м.

Рабочы, які абслугоўвае кран ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крывашы́пны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да крывашыпа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыва́рачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прыварку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пры́гук, ‑у, м.

Дадатковы гук, які суправаджае асноўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыкарэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Які прыкарэў, прысох. Прыкарэлыя бінты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыматало́гія, ‑і, ж.

Раздзел заалогіі, які вывучае прыматаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыме́тнікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прыметніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прымяні́мы, ‑ая, ‑ае.

Такі, які можна прымяніць, выкарыстаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыро́слы, ‑ая, ‑ае.

Які прырос да чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прышчэ́пкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прышчэпка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)