Verbum

скараспе́лы, -ая, -ае.

1. Які хутка і рана паспявае.

Скараспелая бульба.

2. перан. Надта паспешна зроблены, недастаткова падрыхтаваны, прадуманы (разм.).

Скараспелыя рашэнні.

|| наз. скараспе́ласць, -і, ж. (да 1 знач., спец., і да 2 знач.).

спандэ́й, -я, м. (спец.).

1. У антычным вершаскладанні: стапа з двух доўгіх складоў.

2. У сілаба-танічным вершаскладанні: стапа харэя або ямба са звышсхемным націскам; часцей сустракаецца на пачатку верша.

|| прым. спандэі́чны, -ая, -ае.

прасо́дыя, -і, ж. (спец.).

1. Тое, што і вершазнаўства.

2. Частка вершазнаўства — вучэнне аб метрычна значных элементах мовы.

3. Сістэма вымаўлення націскных і ненаціскных, доўгіх і кароткіх складоў у мове.

|| прым. прасады́чны, -ая, -ае.

прэпара́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў м. (спец.).

1. Частка жывёльнага або расліннага арганізма, прыгатаваная для лабараторнага даследавання або дэманстрацыі.

2. Хімічны або фармацэўтычны прадукт.

Хімічны п.

Медыцынскі п.

|| прым. прэпара́тны, -ая, -ае.

пу́льпа, -ы, ж. (спец.).

1. Рыхлая злучальная тканка, якая запаўняе поласць зуба.

2. Сумесь вады і грунту або горнай пароды, якая атрымліваецца пры земляных і горных работах гідраўлічным спосабам.

3. Зробленая і разрэджаная руда.

дыгра́ф, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Састаўны пісьмовы знак, які складаецца з дзвюх літар і ўжыв. для абазначэння на пісьме фанем і іх варыянтаў.

Беларускія дыграфы «дж» і «дз».

|| прым. дыгра́фны, -ая, -ае.

чэрнь², -і, ж.

1. Гравіроўка металічных вырабаў, пераважна сярэбраных і залатых, штрыхі якой запаўняюцца спецыяльным чорным сплавам, а таксама вырабы, апрацаваныя такім чынам.

2. Чорная вугальная фарба арганічнага паходжання (спец.).

|| прым. чэ́рневы, -ая, -ае.

экста́з, -у, м.

1. Найвышэйшая ступень захаплення, пры якой чалавек даходзіць да самазабыцця.

Дайсці да экстазу.

Гаварыць што-н. у экстазе.

2. Від афектыўнага псіхічнага расстройства, непрытомна-раз’юшаны стан (спец.).

|| прым. экстаты́чны, -ая, -ае.

летаргі́я, -і, ж. (спец.).

Несапраўдная смерць, стан нерухомасці, падобны на доўгі сон, з адсутнасцю рэакцый на раздражняльнікі, рэзкім прыгнятаннем усіх прыкмет жыцця, якія можна выявіць пры пільным абследаванні.

|| прым. летаргі́чны, -ая, -ае.

Л. сон.

мажо́р, -у, м.

1. Музычны лад бадзёрай, радаснай гукавой афарбоўкі, акорд якога грунтуецца на вялікай тэрцыі (спец.).

2. перан. Вясёлы, радасны настрой (разм.).

Быць у мажоры.

|| прым. мажо́рны, -ая, -ае.

М. тон.

М. настрой.