Verbum

склеро́ма, ‑ы, ж.

Спец. Хранічная інфекцыйная хвароба, якая характарызуецца развіццём у слізістай абалонцы дыхальных шляхоў запаленчых зацвярдзенняў. Склерома дыхальных шляхоў.

[Грэч. sklērōma — ушчыльненне.]

склёпка, ‑і, ДМ ‑пцы, ж.

1. Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. склёпваць — скляпаць.

2. Месца, дзе скляпана што‑н.

спі́лак, ‑лку, м.

Спец. Тонкая скура, якая атрымліваецца пры разразанні скур па таўшчыні. Спілак для скураной галантарэі. Абіванне мэблі спілкам.

спяка́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да спячыся (у 1, 5 знач.).

2. Спец. Мець здольнасць да спякання (у 1 знач.).

спяка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Спец.

1. Выклікаць спяканне (у 1 знач.).

2. Рабіць спяканне (у 2 знач.), агламерацыю.

сталі́равацца, ‑руецца; зак. і незак.

Спец.

1. Пакрыцца (пакрывацца) тонкім слоем сталі пры электролізе.

2. толькі незак. Зал. да сталіраваць.

сталі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Спец. Пакрыць (пакрываць) тонкім слоем сталі які‑н. прадмет пры дапамозе электролізу.

супрацьстая́нне, ‑я, н.

Спец. Месцазнаходжанні планет, у якіх яны бачны з Зямлі ў напрамках, супрацьлеглых Сонцу. Супрацьстаянне планет. Вялікае супрацьстаянне.

сучляно́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да сучлянення (у 3 знач.); які знаходзіцца ў месцы сучлянення. Сучляноўная паверхня касцей.

сферо́ід, ‑а, М ‑дзе, м.

Спец. Цела, якое ўтвараецца вярчэннем эліпса вакол яго малой восі; сплюшчаны шар, паверхня такога шара.

[Ад грэч. sphaira — шар і eidos — від.]