Verbum

з’езд¹, -а/-у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. -у, гл. з’ехацца.

2. -а. Сход прадстаўнікоў якіх-н. вялікіх арганізацый, груп насельніцтва і пад.

З. славістаў.

|| прым. з’е́здаўскі, -ая, -ае (да 2 знач.; разм.).

зені́т, -у, М -ні́це, м.

1. У астраноміі: найвышэйшы пункт нябеснай сферы, які знаходзіцца прама над галавой наглядальніка.

2. перан. Вышэйшая ступень, вяршыня чаго-н. (высок.).

З. славы.

|| прым. зені́тны, -ая, -ае (да 1 знач.).

зіма́, -ы́, мн. зі́мы і (з ліч. 2, 3 і 4) зімы́, зім, ж.

Самая халодная пара года паміж восенню і вясной.

Снежная з.

Рыхтавацца да зімы.

|| прым. зімо́вы, -ая, -ае і зі́мні, -яя, -яе.

змага́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Той, хто змагаецца з кім-н. за што-н., барацьбіт.

З. за справядлівасць.

З. за мір.

|| ж. змага́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. змага́рскі, -ая, -ае.

палацёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Работнік, які націрае паркетныя падлогі.

2. Бытавая машына для націрання паркетнай падлогі.

Электрычны п.

|| прым. палацёрскі, -ая, -ае (да 1 знач.) і палацёрны, -ая, -ае (да 2 знач.).

пало́ць, палю́, по́леш, по́ле; палі́; по́латы; незак., што.

Ачышчаць ад пустазелля або выдаляць яго адкуль-н.

П. грады.

П. макрыцу.

|| зак. вы́палаць, -лю, -леш, -ле; -латы.

|| наз. по́ліва, -а, н.

|| прым. пало́льны, -ая, -ае (спец.).

панегі́рык, -а, мн. -і, -аў, м. (кніжн.).

1. У антычныя часы: красамоўная прамова хвалебнага зместу, у тым ліку ў літаратурным творы.

2. перан. Празмерная пахвала; хвалебны водзыў аб кім-, чым-н.

|| прым. панегіры́чны, -ая, -ае.

парады́гма, -ы, мн. -ы, -ды́гм і -ды́гмаў, ж.

У граматыцы:

1) сістэма форм зменнага слова (напр., скланенне наз.) або канструкцыі;

2) любы клас моўных адзінак, аб’яднаных пэўнай агульнай прыкметай.

Словаўтваральная п.

|| прым. парадыгматы́чны, -ая, -ае.

Парна́с, -а, м.

1. (з вялікай літары). Гара ў Грэцыі, на якой, паводле павер’яў старажытных грэкаў, жылі Апалон і музы.

2. перан. Сімвалічнае абазначэнне свету паэзіі і паэтаў.

Узыходзіць на Парнас.

|| прым. парна́скі, -ая, -ае.

парта́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Галоўны ўваход вялікага будынка, архітэктурна аформлены.

2. Канструкцыя ў выглядзе рамы, якая перасоўваецца (па рэйках) або з’яўляецца часткай вялікіх машын, станкоў (спец.).

|| прым. парта́льны, -ая, -ае.

П. кран.