васа́л, ‑а, м.
1. Гіст. У сярэднія вякі ў Заходняй Еўропе — землеўладальнік-феадал, які залежаў ад феадала-сюзерэна.
2. перан. Падпарадкаваная або залежная асоба ці дзяржава. Васалы імперыялізму.
[Фр. vassal]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
віко́нт, ‑а, М ‑нце, м.
Дваранскі тытул у старой Францыі, у Англіі і некаторых іншых краінах, сярэдні паміж тытулам барона і графа, а таксама асоба з такім тытулам.
[Фр. vicomte.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стары́знік, ‑а, м.
Разм. Асоба, якая скупляе і прадае старыя, зношаныя рэчы. Гандлявалі з латкоў, з крам, з будак, а старызнікі раскладвалі свой тавар проста, на зямлі. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
учо́тчык, ‑а, м.
Асоба, якая вядзе ўлік чаго‑н. Учотчык палявой брыгады. Канторскі ўчотчык. □ На фермах [калгаса «Рассвет»] няма ні вартаўнікоў, ні ўчотчыкаў — даяркі самі вядуць улік надоенага малака. Кухар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фі́нішэр, ‑а, м.
Спец.
1. Машына для ўшчыльнення і апрацоўкі цэментна-бетоннага пакрыцця дарогі, аэрадрома і пад.
2. Асоба на лётным полі, якая дае сігнал аб заканчэнні палёту.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папячы́цель, -я, мн. -і, -яў, м.
1. Асоба, якая афіцыйна назначаецца для папячыцельства (у 1 знач.).
П. непаўналетняга.
2. У дарэвалюцыйны час: званне кіраўніка некаторых устаноў.
П. вучэбнай акругі.
|| ж. папячы́цельніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 1 знач.).
|| прым. папячы́цельскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дагля́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Той, хто даглядае каго-, што-н., наглядае за кім-, чым-н.
Д. коней.
2. Службовая асоба, якая даглядае дарожныя рэчы, грузы на мытні.
Мытны д.
|| ж. дагля́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.
|| прым. дагля́дчыцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́баршчык, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Той, хто ўдзельнічае ў выбарах або мае на гэта права.
Сустрэча дэпутата з выбаршчыкамі.
2. Пры двухступенных або многаступенных выбарах — асоба, упаўнаважаная для ўдзелу ў выбарах.
|| ж. вы́баршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.
|| прым. вы́баршчыцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кліе́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.
1. Пастаянны наведвальнік, пакупнік або заказчык.
Надзейны к. фірмы.
2. Асоба, якая карыстаецца паслугамі адваката, натарыуса, крэдытнай установы і пад.
К. банка.
|| ж. кліе́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. кліе́нцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
спажыве́ц, -жыўца́, мн. -жыўцы́, -жыўцо́ў, м.
1. Асоба або арганізацыя, якія спажываюць прадукцыю чыёй-н. вытворчасці.
Тавары для масавага спажыўца (для масавага пакупніка).
2. перан. Той, хто імкнецца да задавальнення толькі сваіх патрэб (неадабр.).
|| прым. спажыве́цкі, -ая, -ае (да 1 знач.).
Спажывецкая кааперацыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)