дысідэ́нцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дысідэнта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыскамфо́ртны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дыскамфорту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыскатэ́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны ды дыскатэкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыспепсі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дыспепсіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыфтангі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які ўяўляецца дыфтонгам. Дыфтангічныя гукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыэтэты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дыэтэтыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыялектало́гія, ‑і, ж.

Раздзел мовазнаўства, які вывучае дыялекты.

[Ад грэч. diálektos гаворка і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэанталагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дэанталогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэгенераты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адзнакі выраджэння, дэгенерацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэструкты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дэструкцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)