абліцо́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, які абліцоўвае што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абнаві́цельны, ‑ая, ‑ае.

Які садзейнічае абнаўленню чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсервато́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да абсерваторыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсідыя́навы, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца, зроблены з абсідыяну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абха́зскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да абхазаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзёгцевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дзёгцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́йлідны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дойлідства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́льчаты, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з долей, долек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́пінгавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да допінгу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

доўгацярплі́вы, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае доўгае цярпенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)