жалезапрака́тчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца пракаткай жалеза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жало́начны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да жалонкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жаніхо́ў, ‑ова.

Разм. Які належыць жаніху. Жаніхоў падарунак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жанчыналю́бны, ‑ая, ‑ае.

Які празмерна заляцаецца да жанчын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жаўтазе́левы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да жаўтазелю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зава́рачны, ‑ая, ‑ае.

Які прызначаны, служыць для заваркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заву́лачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да завулка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залаці́льшчык, ‑а, м.

Спец. Майстар, які займаецца залачэннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зараджа́льшчык, ‑а, м.

Спец. Баец, які зараджае гармату.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зарубцава́ны, ‑ая, ‑ае.

Які зажыў, зарубцаваўся. Зарубцаваная рана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)