аберацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да аберацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абліцо́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, які абліцоўвае што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абнаві́цельны, ‑ая, ‑ае.

Які садзейнічае абнаўленню чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсервато́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да абсерваторыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсідыя́навы, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца, зроблены з абсідыяну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абха́зскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да абхазаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абшлаго́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да абшлага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абадко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да абадка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абазі́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да абазінаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абара́начны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да абаранка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)