валацу́жніцкі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які звязаны з валацужніцтвам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валлёвы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да валля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валляко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да валляка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валы́ншчык, ‑а, м.

Музыкант, які іграе на валынцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вальтыжо́р, ‑а, м.

Коннік, які добра валодае вальтыжыроўкай.

[Фр. voltigeur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вальцо́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, які абслугоўвае вальцовачныя машыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ванілі́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ваніліну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вантро́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вантробаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ва́пельны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вапельні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вастры́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які вострыць рэжучыя інструменты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)