Verbum

некта́р, -у, м.

1. У грэчаскай міфалогіі: напітак багоў, які даваў ім бяссмерце і вечную маладосць.

Жыватворны н.

2. Салодкі сок, які выдзяляецца кветкамі меданосных раслін.

Пчолы збіраюць н.

|| прым. некта́рны, -ая, -ае.

ле́жбішча, -а, мн. -ы, -ішч і -аў, н.

1. Месца на сушы, дзе ляжаць гуртамі некаторыя марскія жывёлы.

Л. марскіх коцікаў.

2. Месца, дзе ляжыць, хаваецца звер.

3. Лежыва.

|| прым. ле́жбішчны, -ая, -ае.

ле́ксіка, -і, ДМ -сіцы, ж.

Слоўнікавы склад мовы або дыялекту, твораў якога-н. пісьменніка; сукупнасць слоў, якія ўжываюцца ў якой-н. сферы дзейнасці.

Дыялектная л.

Л.

Якуба Коласа.

|| прым. лексі́чны, -ая, -ае.

лі́ра¹, -ы, мн. -ы, лір, ж.

1. Старажытнагрэчаскі струнны шчыпковы музычны інструмент, які лічыцца сімвалам паэтычнай творчасці.

Л. песняра.

2. Даўнейшы народны беларускі струнны смычковы інструмент.

|| прым. лі́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).

лу́ста, -ы, ДМ -сце, мн. -ы, луст і -аў, ж.

Адрэзаны вялікі плоскі кавалак хлеба, сала і пад.

|| памянш. лу́стачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. лу́ставы, -ая, -ае.

маза́іка, -і, ДМ -за́іцы, ж.

Узор або малюнак з рознакаляровых кавалачкаў шкла, дрэва, мармуру і пад., шчыльна падагнаных адзін да аднаго.

Каляровая м.

М. жыцця (перан.).

|| прым. мазаі́чны, -ая, -ае.

Мазаічная карціна.

мара́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Той, хто служыць у флоце.

2. Чалавек, які добра ведае мора і марскую справу.

|| памянш.-ласк. марачо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

|| прым. мара́цкі, -ая, -ае.

мардва́, -ы́, ж., зб., адз. мардвін, -а, м.

Народ, які складае насельніцтва Рэспублікі Мардовія, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.

|| ж. мардві́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. мардо́ўскі, -ая, -ае.

маркіта́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

У 18—19 стст.: гандляр харчовымі прыпасамі і прадметамі ўжытку пры арміі.

|| ж. маркіта́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. маркіта́нцкі, -ая, -ае.

марнатра́вец, -ра́ўца, мн. -ра́ўцы, -ра́ўцаў, м.

1. Той, хто неразумна, марна траціць што-н.

2. Пра дрэннага чалавека.

|| ж. марнатра́ўка, -і, ДМ -ра́ўцы, мн. -і, -ра́вак.

|| прым. марнатра́ўны, -ая, -ае.

Марнатраўнае жыццё.