уме́ючы, прысл.

З уменнем, з веданнем справы. Часамі .. [Дулеба] і праборку зробіць каму, але зробіць умеючы, і на яго нельга пакрыўдзіцца. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упіка́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. упікаць — упікнуць.

2. Папрокі, абвінавачанні, выказаныя каму‑н. або ў адрас каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хці́вец, хціўца, м.

Той, каму ўласціва хцівасць. На ўсіх этапах свайго творчага шляху пісьменнік ненавідзеў закаранелага ўласніка, хціўца, кулака-крывасмока. Кудраўцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нарэ́з, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.

1. -у. Вузкае паглыбленне ў выглядзе канаўкі, якое робіцца рэжучым інструментам на чым-н.

2. -а. Участак зямлі, адведзены каму-н. для часовага карыстання (гіст.).

Н. зямлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пада́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. Кусок ежы, кінуты жывёле (звычайна сабаку).

Сабака цярпліва чакае падачкі.

2. перан. Тое, што даюць каму-н. як ахвяраванне, міласціну (пагард.).

Жыць за кошт падачак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пакары́цца, -кару́ся, -ко́рышся, -ко́рыцца; зак.

1. каму-чаму. Падпарадкавацца чыёй-н. уладзе, волі.

Не пакорымся нахабным заваёўнікам.

2. чаму. Змірыцца з чым-н., адмовіўшыся ад супраціўлення чаму-н.

П. лёсу.

|| незак. пакара́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зво́дны, -ая, -ае.

1. Сабраны з розных месц, састаўлены з чаго-н., з розных частак.

Зводная справаздача.

З. аркестр.

2. Які даводзіцца каму-н. братам ці сястрой па мачасе або айчыму.

З. брат.

Зводныя дзеці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прадпіса́ць, -пішу́, -пі́шаш, -пі́ша; -пішы́; -пі́саны; зак., каму што і з інф.

1. Аддаць распараджэнне, загадаць (афіц.).

П. выехаць.

2. Паставіць у абавязак выконваць што-н. (кніжн.).

П. строгую дыету.

|| незак. прадпі́сваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ты́тул¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Ганаровае радавое або дараванае дваранскае званне, якое падкрэслівае прывілеяванае становішча асобы.

Т. графа.

Т. князя.

2. Званне, якое прысвойваецца каму-н. у гонар прызнання яго заслуг.

Т. чэмпіёна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

здра́днік, ‑а, м.

Той, хто здрадзіў каму‑, чаму‑н., прадаў каго‑, што‑н. У кабінеце начальніка ўправы.. [Маруся] пазнавала здраднікаў і наймітаў, якія прыходзілі сюды з даносам на патрыётаў. Брыль. Нейкі здраднік данёс фашыстам, што настаўнік Дулеба пайшоў у партызаны, і над яго сям’ёю навісла небяспека. Шчарбатаў. // Той, хто парушыў вернасць каму‑н., у чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)