Verbum

навасёл, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Той, хто пасяліўся ў новым доме або кватэры.

Першыя навасёлы.

2. Новы пасяленец, жыхар, які аднекуль прыехаў.

Радасна сустрэць навасёлаў.

|| ж. навасёлка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.

наро́дніцтва, -а, н.

Грамадска-палітычны рух у Расіі ў 2-й палавіне 19 ст., які ідэалізаваў сялянскую абшчыну і імкнуўся цераз яе ажыццявіць ідэі сялянскай дэмакратыі і пераходу да сацыялізму, мінуючы капіталізм.

|| прым. наро́дніцкі, -ая,-ае.

незвыча́йны, -ая, -ае.

1. Які вылучаецца сярод іншых; выключны; надзвычайны.

Незвычайная прыгажосць.

2. Не такі, як звычайна, як заўсёды; асаблівы.

Н. дзень.

3. Такі, да якога яшчэ не прывыклі; непрывычны.

Незвычайныя ўмовы.

|| наз. незвыча́йнасць, -і, ж.

нестраявы́¹, -а́я, -о́е.

1. У арміі: які адносіцца да вайсковых часцей, не звязаных з непасрэдным вядзеннем баявых дзеянняў.

Нестраявая часць.

2. у знач. наз. нестраявы́, -о́га, мн. -ы́я, -ы́х, м. Тое, што і нестраявік.

Каманда нестраявых.

нумізма́т, -а, М -ма́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Спецыяліст па нумізматыцы (у 1 знач.).

2. Чалавек, які займаецца нумізматыкай (у 2 знач.).

|| ж. нумізма́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так (да 2 знач.; разм.).

няўце́шны, -ая, -ае.

1. Такі, што немагчыма суцешыць, супакоіць.

Няўцешная маці.

2. Вельмі моцны па сіле праяўлення (пра гора, слёзы і пад.).

Няўцешнае гора.

3. Які не прыносіць суцяшэння, несуцяшальны.

Няўцешныя весткі.

|| наз. няўце́шнасць, -і, ж.

прафе́сар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вышэйшае вучонае званне выкладчыка вышэйшых навучальных устаноў і супрацоўніка навуковых і лячэбных устаноў, які кіруе навукова-даследчай і лячэбнай работай; таксама асоба, якая мае гэта званне.

|| прым. прафе́сарскі, -ая, -ае.

прыро́джаны, -ая, -ае.

1. Уласцівы ад нараджэння.

П. імунітэт.

П. парок сэрца. П. талент.

2. Які ў найвышэйшай ступені валодае якімі-н. уласцівасцямі, якасцямі для якой-н. дзейнасці.

П. тэхнік. П. мастак.

|| наз. прыро́джанасць, -і, ж.

прэм’е́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Тое, што і прэм’ер-міністр.

2. Акцёр, які выконвае першыя ролі (спец.).

|| ж. прэм’е́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (да 2 знач.; разм.).

|| прым. прэм’е́рскі, -ая, -ае.

дазо́р, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Абход для агляду.

Крэйсер накіраваўся ў д.

2. Невялікі атрад, які пасылаецца для аховы і разведкі.

Д. знаёміўся з мясцовасцю.

|| прым. дазо́рны, -ая, -ае.

Дазорнае судна.

Змяніць дазорнага (наз.).