ку́пальны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да купала. Купальнае перакрыцце.
купа́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да купання. Купальны сезон. // Прызначаны для купання. Купальны касцюм.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
імбі́рны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да імбіру. Імбірны пах. // Які здабываецца з імбіру. Імбірны алей. // Прыгатаваны з імбіру, з імбірам. Імбірнае піва. Імбірныя пернікі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заво́блачны, ‑ая, ‑ае.
Які знаходзіцца за воблакамі, вышэй воблакаў. Завоблачныя вышыні. // Які праводзіцца за воблакі, робіцца за воблакамі. Сталі марыць піянеры Пра завоблачны палёт. Кірэенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аглюцінаты́ўны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да аглюцінацыі (у 1 знач.). Аглюцінатыўная здольнасць крывяной сывараткі.
2. Які характарызуецца аглюцінацыяй (у 2 знач.). Аглюцінатыўныя мовы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
званко́вы 1, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да звонак, звонкі. Званковы валет. Званковая дзевятка.
званко́вы 2, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да званка. Званковая кнопка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вуркатлі́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які раскаціста гучыць, глуха грукоча. Вуркатлівы гром.
2. Які любіць павуркатаць; бурклівы. Вясна была няўстойлівая, халодная, як злая, вуркатлівая свякруха. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пяхо́тны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да пяхоты. Пяхотны полк. // Прызначаны для пяхоты, для пехацінца. Пяхотнае абмундзіраванне. Пяхотныя пятліцы. // Які служыць у пяхоце. Пяхотны афіцэр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ры́бін, ‑а.
1. Які мае адносіны да рыбы, належыць ёй. Рыбіна луска. // Які здабываецца з рыбы. Рыбін тлушч.
2. перан. Невыразны, бясколерны, халодны. Рыбіны вочы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэлігі́йны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае сувязь з рэлігіяй, з верай у бога. Рэлігійны абрад. Рэлігійнае свята.
2. Які верыць у бога, набожны. Рэлігійны чалавек.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэфлекто́рны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да рэфлексу (у 1 знач.); які міжвольна, несвядома рэагуе на знешняе раздражненне. Рэфлектарная дзейнасць галаўнога мозга. Рэфлекторны рух рукі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)