Verbum

рэканстру́кцыя, -і, ж.

1. Карэнная перабудова, арганізацыя чаго-н. на новых асновах.

Р. цэха.

2. Аднаўленне чаго-н. па апісаннях ці рэштках, якія захаваліся.

Р. тэксту старажытнага рукапісу.

|| прым. рэканструкцы́йны, -ая, -ае.

рэквізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., каго-што (спец.).

Адабраць (адбіраць) у прымусовым парадку на карысць дзяржавы ці на ваенныя патрэбы.

|| наз. рэквізі́цыя, -і, ж.

|| прым. рэквізіцы́йны, -ая, -ае.

рэцыдыві́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Злачынец, які адбыў пакаранне і зноў зрабіў злачынства (злачынствы).

Злодзей-р.

|| ж. рэцыдыві́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. рэцыдыві́сцкі, -ая, -ае.

рэцэ́нзія, -і, мн. -і, -зій, ж.

Крытычны водзыў пра што-н. напісанае, створанае, пра спектакль, фільм і пад.

Р. на паэтычны зборнік.

Аддаць манаграфію на рэцэнзію.

Станоўчая р.

|| прым. рэцэнзі́йны, -ая, -ае.

само́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Манах, пустэльнік, які жыве ў скіце.

2. перан. Чалавек, які пазбягае людзей, вядзе адасобленае жыццё.

|| ж. само́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. само́тніцкі, -ая, -ае.

санато́рый, -я, мн. -і, -яў, м.

Спецыяльна абсталяваная для лячэння, прафілактыкі захворванняў і адпачынку стацыянарная ўстанова курортнага тыпу.

Бальнеалагічны с.

|| прым. санато́рны, -ая, -ае і санато́рскі, -ая, -ае.

Санаторны рэжым.

Санаторскі аўтобус.

са́нкі, -нак, Д -нкам.

1. Тое, што і сані (у 1 знач.).

2. Невялікія сані для перавозу грузаў уручную, для катання з горак.

|| памянш. са́начкі, -чак, Д -чкам.

|| прым. са́начны, -ая, -ае.

сасо́к, -ска́, мн. -скі́, -ско́ў, м.

Знешняя частка малочнай залозы млекакормячых і чалавека, з якой (у самак і жанчын) ссуць малако.

|| памянш. сасо́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

|| прым. саско́вы, -ая, -ае.

састыкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак. што.

Тое, што і стыкаваць.

|| незак. састыко́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. састыко́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. і састыко́ўванне, -я, н.

|| прым. састыко́вачны, -ая, -ае.

саўдзе́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які ўдзельнічае разам з кім-н. у чым-н. (часцей нядобрым, шкодным).

Саўдзельнікі ў злачынствах.

|| ж. саўдзе́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. саўдзе́льніцкі, -ая, -ае.