сутэнёр, -а, мн. -ы, -аў, м. (пагард.).

Чалавек, які займаецца арганізацыяй прастытуцыі і атрымлівае ад гэтага даход.

|| прым. сутэнёрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тае́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які жыве ў тайзе і займаецца таежным промыслам.

|| ж. тае́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэ́хнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Спецыяліст з сярэдняй тэхнічнай адукацыяй.

2. Чалавек, які працуе ў галіне тэхнікі, тэхнічных навук.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

астэ́нік, ‑а, м.

1. Чалавек, будове цела якога характэрны высокі рост, хударлявасць, доўгая шыя, выцягнуты чэрап, вузкі, рэзка акрэслены твар.

2. Чалавек, які пакутуе ад астэніі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суб’е́кт, -а, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

1. У філасофіі: чалавек, які пазнае свет і супрацьстаіць яму як аб’екту пазнання.

2. Чалавек як носьбіт якіх-н. уласцівасцей (кніжн.).

3. Наогул чалавек (звычайна з адмоўнымі рысамі; разм.).

Хадзіў тут нейкі падазроны с.

4. У логіцы: прадмет суджэння.

5. У граматыцы: семантычная катэгорыя са значэннем выканаўцы дзеяння або носьбіта стану.

Суб’ект права — фізічная або юрыдычная асоба як носьбіт юрыдычных правоў і абавязкаў (спец.).

|| прым. суб’е́ктны, -ая, -ае (да 1, 4 і 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

брахіцэфа́л, ‑а, м.

Спец. Чалавек з кароткай галавой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аглу́хлы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў глухім. Аглухлы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

англама́н, ‑а, м.

Чалавек, які захапляецца ўсім англійскім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

англафо́б, ‑а, м.

Чалавек, які ненавідзіць усё англійскае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капатлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Марудлівы, непаваротлівы. Капатлівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)