спажыва́ны, ‑ая, ‑ае.

Які быў ва ўжыванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спа́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які валодае спайнасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спрынцо́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для спрынцавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спу́хлы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які спух, апух.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ста́растаў, ‑ава.

Які належыць старасту. Старастава хата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сто́мны, ‑ая, ‑ае.

Які прыводзіць да стомы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стрыжо́ў, ‑ова.

Які належыць стрыжу. Стрыжова гняздо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сурду́тнік, ‑а, м.

Кравец, які шые сурдуты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схі́мнік, ‑а, м.

Манах, які прыняў схіму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарбага́наў, ‑ава.

Які належыць тарбатану. Тарбаганава нара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)