саро́чын, ‑а.

Які належыць сароцы. Сарочына гняздо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свіна́р, ‑а, м.

Працаўнік, які даглядае свіней.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сейсмаразве́дчык, ‑а, м.

Геафізік, які займаецца сейсмаразведкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

селекцыяне́р, ‑а, м.

Спецыяліст, які займаецца селекцыяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сёдзельнік, ‑а, м.

Майстар, які робіць сёдлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіласава́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца сіласаваннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слабагало́сы, ‑ая, ‑ае.

Які мае слабы голас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

снегіро́ў, ‑ова.

Які належыць снегіру. Снегірова гняздо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́балеў, ‑ева.

Які належыць собалю. Собалеў хвост.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спадні́чнік, ‑а, м.

Кравец, які шые спадніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)