дзялі́мае, ‑ага, н.

Лік, які дзеляць; дзеліва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзя́тлаў, ‑ава.

Які належыць дзятлу. Дзятлава гняздо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ды́нга,

Дзікі сабака, які водзіцца ў Аўстраліі.

[Англ. dingo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыскападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае форму дыска.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адме́рлы, ‑ая, ‑ае.

Які перастаў існаваць, адмёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднагу́чны, ‑ая, ‑ае.

Які аднастайна, манатонна гучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адчэ́пшчык, ‑а, м.

Рабочы, які робіць адчэпку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ако́ршчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца акорваннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запане́лы, ‑ая, ‑ае.

Неадабр. Які запанеў; распанелы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зараджа́ючы, ‑ага, м.

Баец, які зараджае гармату.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)