дзесяцігра́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дзесяць граней.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзяко́ў, ‑ова.

Які належыць дзяку. Дзякова сяліба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзялі́мае, ‑ага, н.

Лік, які дзеляць; дзеліва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзя́тлаў, ‑ава.

Які належыць дзятлу. Дзятлава гняздо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ды́нга,

Дзікі сабака, які водзіцца ў Аўстраліі.

[Англ. dingo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыскападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае форму дыска.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жа́бін, ‑а.

Які належыць жабе. Жабіна ікра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

масці́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца машчэннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

межава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для межавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

многаляме́шны, ‑ая, ‑ае.

Які мае некалькі лемяшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)