аму́раў, ‑рава.

Які належыць амуру. Амурава страла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антымара́льны, ‑ая, ‑ае.

Які супярэчыць маралі; амаральны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апа́лубшчык, ‑а, м.

Рабочы, які рыхтуе апалубку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аплята́льны, ‑ая, ‑ае.

Які выкарыстоўваецца для аплёткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запане́лы, ‑ая, ‑ае.

Неадабр. Які запанеў; распанелы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зараджа́ючы, ‑ага, м.

Баец, які зараджае гармату.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засо́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца засолкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адме́рлы, ‑ая, ‑ае.

Які перастаў існаваць, адмёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднагу́чны, ‑ая, ‑ае.

Які аднастайна, манатонна гучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абру́бшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца абрубкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)