кампрэ́сарны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да кампрэсара, прызначаецца для яго. Кампрэсарнае масла. // Які складаецца з кампрэсараў. Кампрэсарная ўстаноўка. Кампрэсарная станцыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раке́тны раке́тный;
р. рухаві́к — раке́тный дви́гатель;
~ная ўстано́ўка — раке́тная устано́вка;
~ныя во́йскі — раке́тные войска́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зернесушы́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
1. Спецыяльна прыстасаванае памяшканне для сушкі зерня.
2. Механічная ўстаноўка для сушкі зерня.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
селе́ктарны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да селектара. Селектарны апарат. Селектарная ўстаноўка.
2. Які выконваецца, ажыццяўляецца з дапамогай селектара. Селектарная сувязь.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Манта́ж ’зборка і ўстаноўка машын, збудаванняў з гатовых частак’, ’падбор і аб’яднанне асобных частак мастацкага твора ў адно цэлае’ (ТСБМ). З польск. або рус. мовы (Крукоўскі, Уплыў, 83), у якіх з франц. montage ’пад’ём, зборка, устаноўка’ (Лёхін, 462) < monter ’выцягваць у вышыню, устанаўліваць’ < лац. montare < mons, Р. скл. montis ’гара’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ла́зер, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).
1. Аптычны квантавы генератар для атрымання вузкага інтэнсіўнага, вельмі моцнага пучка святла.
Імпульсны л.
2. Пучок святла, прамень, які атрымліваецца пры дапамозе такога генератара.
Зварка лазерам.
Лячэнне лазерам.
|| прым. ла́зерны, -ая, -ае.
Лазерная ўстаноўка.
Л. прамень.
Лазерная хірургія.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пла́зменны, ‑ая, ‑ае.
Спец.
1. Які мае адносіны да плазмы (у 4 знач.). Плазменны стан.
2. Заснаваны на выкарыстанні плазмы. Плазменная металургія. Плазменная ўстаноўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
устано́ўка, ‑і, ДМ ‑ноўцы; Р мн. ‑новак; ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. устанаўліваць — устанавіць (у 1 знач.).
2. Механізм, прыстасаванне. Рэнтгенаўская ўстаноўка. Буравая ўстаноўка. Дажджавальная ўстаноўка. □ Ля корпуса [універсітэта] стаяла машына з пражэктарнымі ўстаноўкамі. Шахавец. Спецыяльныя аўтаматычныя ўстаноўкі падтрымлівалі пастаянную тэмпературу і вільготнасць у пакоі. Шыцік. // Разм. Баявая гармата, ракета, спараныя кулямёты. Узрывы гранат ярка асвятлялі зенітныя ўстаноўкі. Лынькоў.
3. Мэтавая накіраванасць, арыенціроўка на што‑н. Устаноўка на якасць прадукцыі. □ Творчая ўстаноўка пісьменніка ў пазнейшых апавяданнях істотна адрозніваецца ад той, якую мы бачылі ў першых празаічных вопытах. Навуменка. // Дырэктыва, прынцып, накіроўваючае ўказанне. Ленінскі этап не абмяжоўваецца перыядам жыцця Леніна, гэты этап няспынна працягваецца тэарэтычнай дзейнасцю КПСС і брацкіх партый, увасабляецца ў праграмных устаноўках сусветнага камуністычнага руху. «Звязда».
4. У псіхалогіі — схільнасць суб’екта да пэўнай актыўнасці пры пэўнай сітуацыі; цэннасныя арыентацыі асобы, індывідуума.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кра́навы 1, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да крана 1. Кранавая адтуліна.
кра́навы 2, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да крана 2. Кранавая ўстаноўка. Кранавы механізм.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кра́навы I кра́новый, см. кран I
кра́навы II кра́новый;
~вая ўстано́ўка — кра́новая устано́вка; см. кран II
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)