шкляне́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; незак.

Застываючы, станавіцца падобным на шкло.

Вада ў сажалцы шклянее.

Вочы паступова шклянелі (перан.: станавіліся нерухомымі, застылымі).

|| зак. ашкляне́ць, -е́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прапа́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для прапальвання. Прапальнае шкло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фірмацы́т, ‑у, М ‑цыце, м.

Празрыстае кварцавае шкло.

[Лац. firmus — моцны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́пуклы, -ая, -ае.

1. Які мае сферычную вонкавую паверхню; проціл. увагнуты.

Выпуклае шкло.

2. Які выдаецца наперад, выступае над паверхняй; рэльефны.

В. лоб.

Выпуклыя літары.

|| наз. вы́пукласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

небью́щийся небіткі́;

небью́щаяся посу́да небіткі́ по́суд;

небью́щееся стекло́ небітко́е шкло.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Кінке́т ’лямпавае шкло’ (Сцяшк. Сл.), праз польск. kinkiet з франц. quinquet ’лямпа’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мазо́к, -зка́, мн. -зкі́, -зко́ў, м.

1. Адзін рух пэндзля пры накладанні фарбы, а таксама слой фарбы, накладзены такім спосабам.

2. Слой вадкага выдзялення, нанесены на шкло для мікраскапічнага даследавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

увіёлевы, ‑ая, ‑ае.

Які прапускае ультрафіялетавыя прамяні. Увіёлевае шкло.

[Ад лац. u(ltra) — звыш, за межамі і viola — фіялетавы колер.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шклозаво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Завод, які вырабляе шкло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закуро́дыміць сов. закопти́ть;

з. шкло — закопти́ть стекло́;

з. сцяну́ — закопти́ть сте́ну

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)